Af hverju hefur ekki eitt kíló af þorski verið gerður upptækur?

Við lestur á þessum aflatölum kemur upp í hugann, af hverju nýju bankarnir hafi ekki leyst til sín eitt kíló af kvóta.  Það er vitað að menn voru að kaupa þorsk kvóta á 3500-4000 kr/kg og tóku til þess lán í evrum þegar evran var ca 85 kr. Það er kristal tært að þetta kíló í dag nær langt í frá að borga vextina af þessu láni. Hvað þá að til sé fyrir  kostnaði við að ná í þetta kíló út á sjó. Umburðalindi bankanna kemur mér á óvart. Agnes Bragadóttir greindi frá einu útgerðafyrirtæki í Grundarfirði sem veðsetti kvótann fyrir miljarða og tapaði síðan öllu. Þetta fyrirtæki skipti um kennitölu og kvótinn er veiddur af sama báti og sömu útgerð og áður. Ég hallast að því að bankarnir (nýju) vilji ekki leysa til sín kvóta í ljósi þess hve umræðan um kvótakerfið er eldfim í íslensku þjóðfélagi. Hvað eiga þeir að gera við kvótann sem þeir leysa til sín? Lána einhverjum öðrum fyrir honum? Á hvaða verði eiga síðan bankarnir að selja hann? Ég hef það á tilfinningunni að bankarnir forðist það eins og heitan eldinn að fá kíló af kvóta inn á borð til sín.

Heildarafli eykst um 55%

Af hverju vill mann helvítið hraða Icesave?

Í mínum huga er það skýrt. Það er að koma æ betur í ljós að það voru ekki bara íslenskir stjórnmálamenn sem sváfu á verðinum. Bæði breskir og Hollenskir stjórnmálamenn voru ekkert betri. Þeir brugðust kjósendum sínum á nákvæmlega sama hátt. Með því að kíla máli í gegn og fórna litlu landi norður í höfum eru þessi menn að breiða yfir sinn eigin skít. Meðal siðaðra þjóða og meðal siðaðra menna er það reglan að láta dómstóla skera úr um ágreiningsefni. En ekki í þessu máli. Stjórnmálamenn bæði Hollands og Bretlands vilja ekki að dómstóll úrskurði um mistök þeirra þannig að hinn almenni kjósandi sjá þá með allt niður um sig . Nú er það spurning hvor íslenskir stjórnmálamenn eru menn eða mýs og standi í lappirnar.

Þrýst á Íslendinga

Allir pottar sjóðandi.

Ég fór í sund í Laugardalslaug í kvöld. Í öllum pottum var verið að ræða Icesave og stöðu efnahagsmála. Sennilega hefur ekkert mál á Íslandi verið jafn rækilega í efsta sæti á umræðulista  almennings. Af líkum eru ekki margir sem hafa það á tilfinningunni að það verði "glæsileg lending" í Icesave málinu. Steingrímur J. var of fljótur á sér þegar hann gaf þá yfirlýsingu. Fyrir hrunið töluð íslenskir stjórnmálamenn um að þetta yrði létt snertilending í efnahagsmálum þegar Danir töluðu um að lendingin í Íslensku efnahagslífi yrði hörð. Lendingin var hvorki hörð eða mjúk snertilending. Það var crass lending. Nú er það stóra spurningin hvernig verðu lendingin í Icesave? Ég hef það á tilfinningunni að við ættum í það minnsta að spenna beltin. 

Enn fundað um Icesave

Nú fjallar Kjartan Gunnarsson um stöðu Þorgerðar K Gunnarsdóttur.

Í dag kom miðstjórn Sjálfstæðisflokksins saman og fjallaði meðal annar um þá ákvörðun Þorgerðar varaformanns flokksins að sitja hjá við atkvæðagreiðslu vegna umsóknar að ESB. Í mínum huga er það til um marks um það stórkostlega mein sem er innan sjálfstæðisflokksins að Kjartan Gunnarsson skuli sitja í miðstjórn og fjalla um málefni hans. Að sögn vísis.is fór Kjartan mikinn á fundinum. Þetta er sami Kjartan og lék eitt aðalhlutverkið í Icesave harmleiknum. Harmleiknum sem er að koma þessari þjóð á vonar völ. Að það skuli vera einn sjálfstæðismaður sem treystir þessum manni til að taka sæti í miðstjórn er rannsóknarefni. Ég er búinn að vera sjálfstæðismaður í áratugi. Í síðust kosningum skilaði ég auðu og gerði grein fyrir atkvæði mínu hér á þessari síðu. Auðvita væri það sjálfsögð og eðlileg spurning mín að spyrja þá sem kusu þennan mann "Af hverju kaustu þennan mann í miðstjórn og af hverju, af öllum þeim þúsundum sjálfstæðismanna treystið þið Kjartani Gunnarssyni best? Ég geri mér grein fyrir því að ég fæ ekki einn sjálfstæðismann til að svar þeirri spurningu. Af hverju? Af því að það er svo illkynja mein innan flokksins okkar, sem hafa ótrúleg tök á flokknum. Ég ætla ekki að yfirgefa sjálfstæðisflokkinn. Ég ætla hins vegar að leggja mitt að mörkum að flokkurinn verði aflúsaður svo að við náum fyrri styrk meðal hins almenna flokksmanns. Ég ann mér ekki hvíldar fyrr en Kjartan Gunnarsson fer út úr miðstjórn og verður með öllu áhrifalaus innan sjálfstæðisflokksins.

Bjarni: Óheppilegt að ekki ríkir einhugur í forystunni

Er þessi gjafakvóti betri en gamli gjafakvótinn?

Margir hafa gagnrýnt gjafakvótann harðlega undanfarin ár. Nú vil svo til að hópi manna er gefinn kvóti . Þá virðist sá gjafakvóti vera í lagi. Menn fagna, nú lokseins kom réttlætið. Nú eru gjafaþegarnir hinir vænstu menn, annað en glæpamennirnir sem þáðu kvótann hér áður fyrr. Nú er  sjávarútvegsráðherra að blanda saman tveimur kerfum. Annarsvegar markaðskerfi og hinsvegar einhverskonar gjafakerfi. Meðan sumir þurfa að kaupa er öðrum rétt upp í hendurnar. Þetta minnir mig á olíaleiðslurnar í Nígeríu þar sem almenningur er að bora í leiðslurnar til að ná sér í olíu fyrir lítið. Nú er Jón Bjarnason með borinn og borar. Þetta er ekki leiðin til að byggja hér upp öflugan sjávarútveg. Það þarf að gera miklar breytingar á sjávarútvegsstefnunni, en þessi leið Jóns Bjarnasonar er dæmd til að mistakast.  

22 tonn af þorski á fyrsta degi

Gjafakvóti í boði Jóns Bjarnasona.

Löng röð myndaðist hjá Fiskistofu þegar útdeila átt veiðiheimildum til að veiða fisk innan íslenskrar lögsögu endurgjaldslaus. Ótrúlegur fjöldi kemur til með að þiggja þennan gjafakvóta Jóns Bjarnasonar. En af hverju er ásóknin svona mikil? Það er af því að það er verið að úthluta verðmætum. Það eru verðmæti að sækja í takmarkaða auðlind. Sennilega dæmir sagan Jón Bjarnason sem versta sjávarútvegsráðherrann af vondum  síðustu ára. Nú á að blanda saman markaðskerfi og gjafakerfi þar sem sumir þurfa að kaupa, það sem aðrir fá fyrir ekki neitt. Þetta kerfi í sjávarútvegi verður enn meiri bastarður en fyrr. Í erfiðleikum eru tækifæri. Jóni Bjarnasyni virðist fyrirmunað að koma auga á þau tækifæri. Meðan þrengt er að almenningi þessa lands, ætlar Jón í hlutverk Hróa Hattar og færa sumum mikil verðmæti endurgjalds laust. En það er auðvelt að dæma og benda ekki á lausnir. Mun ég gera það hér á blogginu og annarstað á næstu vikum og dögum.

Er það stóriðja að gæta hagsmuna okkar?

Mig undrar það stundum þegar mikið liggur við í kjaramálum þvílíkur fjöldi manna kemur að þeirri vinnu. Nú er búið að skrifa undir plagg sem er kennt við stöðugleika. Öll apparötin sem eru að gæta hagsmuna okkar skrifuðu undir í nokkurskonar færibandavinnu. Ég velti því fyrir mér hvort að það sé nauðsynlegt að hafa allan þennan fjölda til að sjá um þetta. Er þetta ígildi nokkurskonar stóriður þ.e hagsmunagæslan. Þrátt fyrir allan þennan fjölda í þessari grein tókst ekki að koma í veg  fyrir þann gríðarlega flutninga á verðmætum, frá þeim sem minna hafa yfir til þeirra sem meira hafa, nú síðustu misserin. Þrátt fyrir allan þennan fjölda á vaktinni virðast allir sem vaktina stóðu hafa sofið á meðan íslenskt efnahagslíf rak upp á sker. Er það hugsanlega að þessi fjöldi hagsmunagæslufólks sé farinn að snúast upp í andhverfu sína? Á ég þá við að ef illa fer, eða árangurinn slæmur,  er útilokað að finna þann sem ábyrgðina ber. Hann eða hún tínist í hópnum.

Hver er mismunurinn á Íslandi og Noregi?

Ég rakst á það í morgun að Norski olíusjóðurinn hafi náð nýjum hæðum eða USD 360.000.000.000. En hvað er þetta stór tala? Ef Ice-save skuldbindingin er 650 miljarðar og hún kæmi öll til greiðslu þá næðist að greiða þessa 650 miljarða, 70 sinnum. Það er ótrúlega stutt síðan þessi lönd stóðu jafnfætis. Víkingar beggja landanna notuðu sömu höfuðfötin, sömu skikkjurnar, sömu axirnar og þar fram eftir götunum. En okkur hér á Íslandi höfum borið af leið. Nú á þessum degi eigum við að spyrja hver  er ástæðan. Ef við eigum að eiga farsæla framtíð verðum við að gera upp við fortíðina og sætta okkur við hana. Til hamingju með daginn.

Það er kominn 17. júní

Veruleikafyrtir stjórnendur.

Á öllum norðurlöndunum er kreppa. Mis djúp að vísu, en afleiðingar hennar er ótvíræðar. Þannig er atvinnulausir u.m.þ.b 100.000 í Danmörk. Stjórnendur þessara landa koma allir á einkaþotum. Eitt af aðalumræðuefnunum er hvernig megi minnka mengun. Þvílíkur tvískinnungur. Þegar Bandarískir bílaframleiðenda mættu til fundar við þarlend stjórnvöld mættu þeir allir á einkaþotunum til að biðja um fjármagn frá almenningi. Almenningi blöskraði. Obama skammaði forstjóranna og næst þegar þeir mættu, komu þeir allir keyrandi á minnstu bílunum sem þeir framleiddu. Stundum missa stjórnvöld allt jarðsamband, þau lifa í einhverjum veruleika sem er öllum almenningi óskiljanlegur. Þetta var á sömu leið hjá íslenskum stjórnvöldum fyrir kreppu. Hver man ekki eftir því þegar Geir og Ingibjörg þurftu að skreppa á fund í útlöndum og hringt var á einkaþotu eins og almenningur hringir á leigubíl. Umgjörðin í kringum ráðherrana þér þyrfti að breyta. Stórir svartir bílar sem kosta miljónir með einkabílstjórun á að heyra liðinni tíð. Ráðherrarnir geta keyrt sjálfir til sinnar vinnu eins og allur almenningur. Stjórnvöld eiga að sýna fordæmi. Ég ber mikla virðingu fyrir Ögmundi Jónassyni. Hann byrjaði að skera niður sín eigin laun áður en hann byrjar á öðrum.   

Norræn stefna í umhverfismálum

Siðleysi, siðleysi og meira siðleysi.

Þetta er útrásin í hnotskurn. Ef Landsbankinn hefði hækkað eins og hann var búinn að gera undanfarin ár, hver skildi þá hafa hirt arðinn? Raunveruleikinn varð annar, hver á þá að taka skellinn? Almenningur þessa land. Það eina sem mér dettur í hug er textabútur frá meistara Megasi. "Afsakið meðan ég æli"

Skip og veiðiheimildir í nýtt félag