Líkræningjar.

Rétt í þann mund er íslens þjóð var að upplifa það að hún var um það bil gjaldþrota sá Breskur kaupsýslumaður tækifæri. Sir Philip Green flaug hingað til lands á þotunni sinni og ætlaði að kaupa allar skuldir Baugs á 5% að nafnvirði. Þjóðin var hel særð eftir hrunið. Þessi Sir minnti mig á líkræningja sem vappar yfir helsærðu hræi. Hann var fyrstur enda ríkastur. Nú eru minni spámenn að sjá kauptækifari í hinni helsærðu þjóð. Maður er farinn að fá  æluna í hálsinn þegar kaupsýslumenn svokallaðir banka að dyrum. Hendum þeim út á meðan þjóðin er að jafna sig.

Kröfurnar of hátt metnar

Enn ein harmsaga af krónuræflinum.

Hér kemur enn eitt dæmi um hvernig spilamennskan gekk fyrir sig og krónuræfillinn var í aðalhlutverki. Þetta er enn ein birtingarmyndin hvernig ástandið var orðið hér í þjóðfélaginu fyrir hrunið. Það virðist sem svo að þetta hafi verið orðin einhverskonar stóriðnaður að spila á og með íslensku krónuna. Háskólarnir útskrifuð menn í hrönnum í fræðum viðskipta og hagfræði,  sem bankarnir tóku til sín á færibandi. Hlutverk þessara mann og kvenna var að koma auga á möguleikanna. Taka stöðu hér og þar, gíra upp og niður. Leiknum er lokið. Þjóðar hrun. Enn er íslenska krónan í aðalhlutverki. Danir hafa áhyggjur á að þeirra króna sé orðin þeim hættuleg vegna smæðar hagkerfis þeirra og huga að því að ganga í ESB. Það er í sjálfum sér ótrúlegt til þess að vita að það séu einhverjir sem trúa því að íslensk króna sé framtíðargjaldmiðill okkar.

Eiríkur Tómasson: Blekktu eigendur bankanna starfsfólk sitt?

Roð-hundar.

Ég var að spila bridge á netinu nú rétt áðan. Ég nennti ekki að spila lengur af því að ég fékk ekkert nema helvítis roð-hunda. En í minni sveit voru það kallaðir roð-hundar ef maður fékk engin spil og gat ekkert sagt. Mér datt þetta í hug í sambandi við þau spil sem stjórnvöld hafa á hendi í dag, eftir efnahagshrunið á íslandi. Við erum að sjá og eigum eftir að sjá birtingamyndirnar víða á næstunni. Ekki er Guðlaugu Þór öfundsverður af sínu hlutverki. Guðlaug Þór er ekki vondur maður og er ekki að ergja Hafnfirðinga af illmennsku. Nei, hann hefur ekkert nema roð-hunda á hendi og litla og enga möguleika til að reka heilbrigðiskerfið svo vel sé og öllum líki.

Ógnar ekki öryggi sjúklinga

Markaðskerfi fáránleikans.

Ég hef hrifist af sr Karli V. Matt.  fyrir að hafa þann kjark og þor að ræða sjávarútvegsmál í því þöggnarumhverfi sem ríkir um sjávarútveginn, og á þann hátt sem hann gerir. Þessi kjarkur sr Karls hefur hreyft við forystu LÍÚ og varaformaðurinn Eiríkur Tómasson ritar "Örfá orð til Karls V. Matthíassonar alþingismanns" í Fréttablaðið í dag. Ég er að miskilja sr Karl ef það er vilji prestsins að rífa þær aflaheimildir af þeim útgerðum bótalaust sem heimildirnar hafa í dag og greitt hafa af sínum skuldum og geta greitt af sínum skuldum.  Það væri hrein og klár heimska að ætla að vera með stórkostlega eignaupptöku í sjávarútvegi í dag. Mönnum getur sýnst sitthvað um hvernig úthlutað var í upphafi en það er eitthvað sem skiptir engu máli í dag, því að það er eitthvað sem ekki er hægt að breyta. Það sem skiptir máli er í dag er  framtíðin.  Markaðsumgjörð viðskipta með aflaheimildir er markaðsumgjörð fáránleikans. Hvernig væri markaðsumgjörð með hlutabréfa ef þar væri ekkert regluverk, engar tilkynningar um innherjaviðskipti, engin upplýsingaskilda um eitt eða neitt. Það sjá allir sem sjá vilja að þannig markastorg væri markaðstorg fáránleikans. En þannig hefur markaðstorgið verðið með aflaheimildir sjávarútvegsins. Þessu þarf að breyta og gera þetta markaðstorg eins og hjá siðuðu fóli. Ef ég sem ábyrgur fjölskyldufaðir fer með heimilistekjurnar og spila póker fyrir þær og tapa öllu, þá þarf fjölskyldan aðstoð frá presti og kannski fleirum að halda. Ef eitthvað útgerðafyrirtæki hefur notað sjávarútvegsauðlindina til að veðsetja kvótann til að fara út á hlutabréfamarkaðinn og tapa og skuldir hafa risið hærra en eignir. Þá er ágætt að það hlusti á réttlætiskennd prests. Að ætla að kippa því í liðinn með því að fella niður skuldir og aflaheimildir verði áfram hjá viðkomandi er svo langt útfyrir þann ramma sem réttlætiskennd okkar þolir í dag. Eiríkur segir að allar skuldir Þorbjarnarins hf. séu í skilum. Ég er viss um að það eru miklu fleiri útgerðafyrirtæki sem þannig er háttað. Að sjálfsögðu eigum við ekki að hreyfa við slíkum fyrirtækjum, þvert á móti eigum við að nýta okkur þá reynslu og  þekkingu sem býr hjá stjórnendum og starfsfólki þess. En þeir sem hafa tapa öllu í hlutabréfapóker liðinna ára eiga að skila inn aflaheimildunum. Stóra spurningin er hvernig á að koma þeim í vinnu aftur og hjá hverju? Það er ekki hægt annað en að hvetja sr Karl til að halda áfram að ræða um sjávarútvegsmálin. Það mættu fleiri stjórnarþingmenn taka hann sér til fyrirmyndar. Það er einnig fagnaðarefni ef útgerðarmönnum tekst að brjótast út úr þöggunarstefnu sinni og koma út á akurinn og taka umræðuna. Annars kafna þeir úr loftleysi í sínu eigin ranni.

Helvítis vigtin...

Nú eftir áramótin steig ég á vigtina mér til mikilla vonbrigða. Þrátt fyrir að vera búinn að fara þrisvar í World class og einu sinni út að hlaupa eftir áramót, blikka bara rauð ljós á vigtinni. Mér datt í hug í hinum versnandi heimi hvort það væri búið að breyta orðatiltækinu "easy come easy go" í "easy  come hardly go".  Ég sé aðeins einn möguleika í stöðunni þ.e að taka batteríið úr vigtinni í óákveðin tíma.

Einu sinni var....

Einu sinni í lítilli eyju úti á landi gerðist svolítið ævintýri. Fiskimennirnir sem áttu heima í bænum reru til fiskjar og þannig höfðu allir í þorpinu  nóg að bíta og brenna. Til að fiskimennirnir gætu keypt báta fóru þeir í bankann í þorpinu og fengu lán hjá bankanum. En alltaf á vorin komu fiskimennirnir í bankann og borguðu allar skuldirnar. En svo háttaði til eitt vorið þegar fiskimennirnir ætluð að borga skuldirnar sínar þá sagði bankastjórinn neiiiiii, þið skuluð ekki borga skuldirnar ykkar. Þið skuluð kaupa hlutabréf, og ég skal lána ykkur miklu meira til að þið getið keypt miklu fleiri  hlutabréf. Þetta fannst fiskimönnum voða sniðugt og keyptu fleiri og fleiri hlutabréf. En svo gerðist svolítið óvænt bankinn fór á hausinn og öll hlutabréfin töpuðust. Fiskimennirnir urðu voða voða leiðir og súrir. En þá kom til sögunnar  þingmaðurinn í eyjunni sem var gamall tukthúslimur. En þennan þingmann hafði fólkið valið af því að hann vissi allt um hvað var rétt og rangt því að hann hafði prófað hvorutveggja. Þingmaðurinn fór inn í bankann með voða voða stórt strokleður og strokaði út allar skuldirnar í bankanum. Við það urðu fiskimennirnir eyjunni voða glaðir. Af bankastjóranum vonda er það að frétta að hann fór til Reykjavíkur og hvarf þar í mannfjöldann og  hefur ekkert spurst til hans síðan.

En þá missum við völdin.

Síðustu áratugur hefur einkennst af sameiningum. Allt mögulegt var sameinað. Rökin voru, þá fáum við stærri og sterkari einingu. Þekktar eru sameinigarnar í sjávarútvegi. Raddir sem sögðu að við sameininguna missum við í bænum forræðið og völdin yfir atvinnutækjum okkar, voru hjóm eitt í hagræðingar útskýringunum. Við eigum að hlekkja okkur saman til að búa til sterkari einingu, var sagt. Nú er umræðan að hlekkja okkur saman við nágranna okkar  í Evrópu sem mynda bandalag Evrópuþjóða. Rökun eru þau sömu. Sameiginlega erum við sterkari heild og eigum meiri möguleika til aukinnar velsældar. En þá hrópa þeir sem voru hvað duglegastir í að sameina. "Eruð þið frá ykkur, þá missum við völdin" 

Er Styrmir hin nýja ásýnd sjálfstæðisflokksins?

Enginn flokkur þarf meira á því að halda en sjálfstæðisflokkurinn að fríkka upp á ásýnd sína. Að ætla að fara til alþingiskosninga með sömu forystu og sama eða svipaðan hóp þingmanna  væri  ávísun á hrun í kosningum. Í mínum huga þarf að ger algjöra breytingu á forystuliði flokksins. Það kemur mér á óvart nú þegar flokkurinn vinnur sína heimavinnu varðandi ESB að það skuli vera gamall aftursætisbílstjóri Styrmir Gunnarsson sem leiddur er fram. Ég vil ekki sjá Sryrmir í vegvísagerð þegar ég kýs um það hvort við eigum að sækja um aðild að ESB. Hundruðir eða þúsundir manna og kvenna eru að tapa því verðmæti sem sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir þ.e frelsinu. Á þetta fólk að hlusta á Styrmi þegar hann hrópar að við megum ekki tapa yfirráðum yfir auðlindum. Hvernig er staðan á auðlind sjávar? Höfum við eitthvað yfir henni að ráða? Hvað fer mikið að því sem úr sjónum kemur til að greiða fjármagnskostnað af yfirveðsettri auðlind. Það er stórkostlega brýnt að gera stöðumat varðandi auðlindina sem er okkur hvað sýnilegust þ.e auðlind hafsins. Ég spyr mig hvort það sé betra að auðlindinni sé illa stjórnað af íslendingum eða vel af útlendingum? Sú spurning hvort sá arður sem auðlindin gef okkur sé réttlátlega skipt milli þeirra er landið byggir á fyllilega rétt á sér. Ég vona að Styrmir (með fullri virðingu fyrir honum) finni sér eitthvað annað að gera en að fara í vegvísagerð fyrir okkur sjálfstæðismenn í ESB ferlinu.

Umboð til að verja auðlindir

Ég er orðlaus Einar.

Ég hef margoft sent tölvupóst í ráðuneytið til að spyrjast fyrir um skuldir sjávarútvegsins.Ég hef aldrei fengið svar.  Nú kemur svarið, ráðherrann veit það ekki. Ég bað einnig um skiptingu skulda þ.e hvað væri vegna skipakaupa, hvað væri vegna byggingu nýrra vinnslustöðva og hvað væri vegna kaupa á aflaheimildum. Að sjálfsögðu veit ráðherrann það ekki frekar. Í mínum huga er það ein stærsta spurning í íslenskum sjávarútvegi af hverju veit ráðherrann ekki meira en raun ber vitni. Mér finnst ummæli ráðherra um gjaldeyrisskiptasamninga benda til þess að það sé mjög takmarkað sem ráðherrann veit þar um. Hafi einhvertímann verið nauðsynlegt að skipta nýjum manni inn á völlinn þá er það nú.

Skuldastaðan mun batna

Nú kallar forysta LÍÚ á skilning þjóðar.

 

Í grein á skip.is er viðtal við Eirík Tómasson varaformann LÍU þar sem fyrirsögnin er "Trúi aldrei að þjóðin samþykki afsal auðlinda" Nú er kallað  eftir skilningi þjóðar. Af hverjum. Sömu mönnum og eru búnir að yfirveðsetja auðlindina með þeim afleiðingum að það þarf að nota þúsundir tonna til að borga vexti af þessum veðsetningum. Hversu mörg þúsund er ekki vitað, af því að þeir sem hafa viljað ræða málefni sjávarútvegsins er og hefur hreinlega verið  bannað það. Öll umræða hefur verið kæfð og þögguð niður. Eina sem hefur mátt minnast á er hvort þetta fiskveiðistjórnunarkerfi sem við höfum búið við sé það besta í heimi. Hvernig er staða sjávarútvegsins í dag? Er það hugsanlegt að hún sé vonlaus? Á meðan forista LÍU kæfir umræðu um sjávarútvegsmál er það hreinn og beinn dónaskapur af varaformanni LÍU að biðja um skilning þjóðar þegar rætt er um ESB. Sá er þetta ritar hefur oftar en einu sinni sent til ráðherra fyrirspurn um skuldir sjávarútvegsins . En engin svör fengið. Ég læt hér síðasta mail mitt til ráðherra fljóta með þessum pósti.

 

Sæll Einar Kr.

 

Ég tel að svör við eftirfarandi spurningu verði að liggja fyrir, fyrir landsfund okkar sjálfstæðismanna nú í janúar.

 

Hverjar eru heildar skuldir sjávarútvegsins? Og hvað af þessum skuldum er vegna.

1. kaupa á nýjum skipum?
2. Kaupa og uppbyggingar á húsum og tækjum í landi til vinnslu sjávarafurða?
3. Vegna kaupa á aflaheimildum?

 

Ég treysti því að svör við þessum spurningum liggi fyrir sem fyrst. Ég hef áður sent inn fyrirspurn til þín en þú svarar mér ekki , af hverju veit ég ekki.

 

Með bestu kveðju .

Egill Jón Kristjánsson

 

Að sjálfsögðu svarar ráðherrann mér ekki. Þetta er eitthvað sem kemur mér ekki við. Ég bið þig Eiríkur að svara þessum spurningum finnst þú ert að biðja um skilning þjóðar. Á ég að horfa í augun á ungum dætrum mínum og afþakka aðild að ESB af því að ég hafi áhyggjur af því að auðlindinni sjávarútvegs verði ver stjórnað eftir inngöngu í ESB en hingað til?

Á bakvið þær skuldir sem á sjávarútveginum hvíla, erum við með ný skip, nýjar vinnslustöðvar, hátæknivædd tæki og tól? Það sjá allir sem sjá vilja að svarið við þessari spurningu er, nei. Það vita allir að þessir peningar hafa verið notaðir í miljarða vís til að spila í því spili sem kom þjóð okkar á hausinn. Ef þú ert að biðja um skilning þjóðar sýndu þá þann kjark sem forystumaður LÍU að stíga fram og taka alla umræðuna um sjávarútveginn.  Það er aldrei að vita nema að ráðherrann fylgi á eftir þér.