Nú þarf að sameina flokka.

Aldrei bjóst ég við þessari niðurstöðu hjá Framsóknarmönnum. Mér er það gjörsamleg um megn að finna muninn á Samfylkingu og Framsóknarflokknum. Næst skref hlýtur að vera það að sameina þessa tvo flokka. Ég held að það liggi ekkert á að kjósa fyrr það er búið að útbúa matseðilinn fyrir okkur kjósendur, og við  getum áttað okkur á hvað er í boði.

Dæmisagan um ekkjuna sem gaf af litlu.

Það er ekki laust við að þetta sé falleg frétt og minnir mig á dæmisöguna úr biblíusögunum um ekkjuna sem gaf a litlu. Það getur ekki verið annað en ánægjulegt að í þeirri stöðu sem við erum nú í skulum semja við vini okkar og frændur Færeyinga um hluta af okkar verðmætu auðlind. Færeyingar hafa sýnt okkur svo efir er tekið fyrir hvað þeir standa og verða að teljast okkar vinarþjóð  númer 1.

Fiskveiðisamningur gerður við Færeyinga

Óhugnanlegar tölur.

Þessar tölur um skuldir okkar íslendinga eru að verða óhugnanlegar. Hvað þíða þessar tölur í þessari frétt. Á mínu heimili erum við fjögur. Ef vextirnir af þessum lánum eru 6% þá þarf bara mitt heimili að borga 172.500 kr í vexti á ári af þessum lánum. Þá er allir aðrir  lánahaugar eftir.

Skuldir sveitarfélaganna 130 milljarðar

Kostir kreppunar.

Ég fór í huga mínum að leita af kostum kreppunnar. Einn augljósan kost fann ég. Hann var sá að eftir kreppuna förum við að meta hvort annað á réttlátari hátt. Síðustu misseri fyrir kreppu voru laun manna í fjármálageiranum komnir út úr korti. Þannig var Hreiðar Már með 34 mkr á mánuði. Borið saman vil leikskólakennara sem höfðu á þessum tíma ca 0,16 mkr.Þannig var Hreiðar forstjóri KB banka metinn rúmlega tvöhundruðfalt á við leikskólakennarann. Auðvitað þurfti að hækka laun seðlabankstjóranna af því  þeir voru svo langt frá bankastjórum viðskiptabankanna og þannig þurfti að hækka fleiri og fleiri í fjármálageiranum af því að Hreiðar Már og co voru svo verðmætir. Ég nefni leikskólakennara til samanburðar. Af hverju?. Fyrir þremur árum átti ég litla  stelpu á leikskólanum Seljaborg. Einn leikskólakennarinn hét Lárus. Frábær leikskólakennari í frábærum leikskóla. Ég hitti Lárus nú nýverið í sundi. Fyrr en varði var Lárus farinn að tala um starf sitt sem leikskólakennari með stolti. Skildi Hreiðar Már hitta fyrrverandi viðskiptavin sinn í sundi og fara að tala um starf sitt með stolti. Nei. Bjarni Ármanns kom í kastljósið fyrir stuttu. Var þar stoltur maður á ferð. Nei. Ég treysti Lárusi og Seljaborg fyrir því verðmætasta sem ég á, sem er barnið mitt. En að þessu tvennu  var þó betra að Hreiðar klikkað frekar en Lárus. Fólk treyst Hreiðari fyrir peningunum sínum og hann tapaði þeim. Ég treysti Lárusi fyrir stelpunni minni. Undir því trausti stóð hann hundrað prósent. Að einhver sé tvöhundruðfalt verðmætari en leikskólakennari gerist vonandi aldrei aftur á Íslandi.  

Skítadjobb

Það fór kliður um Háskólabíó þegar einn ræðumaður greindi frá því að einn ráðherra hafi beðið hana að tala varlega. Er það bara ekki góð og holl regla að tala verlega bæði á fundum og annarstaðar. Móðir mín biður mig oft um að keyra varlega og tek ég því ekki illa upp. Það hefur í gegn um tíðina þótt heitt og feitt embætti að vera ráðherra. Ég verð að segja alveg eins og er að þvílíkt sítdjobb hlýtur þetta að vera í dag. Þetta fólk getur ekki mætt í vinnuna sína án þess að það sé baulað og púað á það. Sumir (kannski allir) þurfa að hafa lífverði.  Virðingin fyrir ráðherrunum er hverfandi meðal almennings. Og nú meiga þeir ekki einu sinni biðja fólk um að tala varlega.

100-150 þús.tonn af þorski í vexti.

Á eyjan.is er haft eftir dr Ingólfi Arnarsyni í Norsku blaði að Íslenskur sjávarútvegur sé gjaldþrota. Í þeirri grein tala dr Ingólfur um að vaxtabirgði að skuldum sjávarútvegsins séu að öllum líkindum 30-45 miljarðar króna. Ég skrifa á bloggi mínu 27.11.08 grein með fyrirsögninni " Helsærðir útgerðarmenn" og leiði að því líkum að sennilega þurfum við að nota ca 100-150 þúsund tonn af þorski til að greiða vexti af skuldum sjávarútvegsins. Miðað við meðalverð á þorski í síðustu viku (samkv.RSF) sem var 295. Þá eru þessar tölur frá dr Ingólfi 101-152 þúsund tonn af þorski. Það er ísköld staðreynd að það þarf hvern einasta þorsktitt á næstu áratugum til að greiða bara vexti vegna skulda sjávarútvegsins. Hvað er nauðsynlegra en að gera stöðumat á sjávarútvegnum áður en við tökum ákvörðun hver við ætlum að fara?

"Bölvaður auli gat ég verið"

Stundum gerir maður eitthvað sem er svo augljóslega rangt og maður er hund óánægður með sjálfan sig. Þá tuðar maður gjarnan við sjálfan sig "bölvaður auli gat ég verið". Mér dettur þetta í þegar ég hugsa til þess að einhverjir útgerðamenn hafi verið að taka stöðu með krónunni og veðjað á að hún myndi styrkjast. Hvað ljós voru farinn að blikka síðustu mánuði og misseri fyrir hrun efnahaglslífsins og hrun krónunnar. Fjöldinn allur af erlendum sérfræðingum bentu á að hrun íslensks efnahagslífs væri framundan. Innstreymi jöklabréfa hingað til lands í vinnu mældust í hundruðum miljarða. Þetta var ekki fé án hirðis. Þetta var fé í eigu útlendinga sem sendu það til Íslands til að fá góðan arð. Jafnvel útgerðamenn fengu þetta fé að láni til að kaupa kvóta á yfir fjögurþúsund kr kílóið. Seðlabankinn gaf út að húsnæðisver myndi falla verulega. Það er undarlegt til þess að hugsa að í þessu umhverfi skildu útgerðamenn meta stöðuna þannig að krónan mundi styrkjast Ég trú ekki öðru en  að einhver útgeðamaður tuði nú niður í bringuna "Bölvaður auli gat ég verið"

Líkræningjar.

Rétt í þann mund er íslens þjóð var að upplifa það að hún var um það bil gjaldþrota sá Breskur kaupsýslumaður tækifæri. Sir Philip Green flaug hingað til lands á þotunni sinni og ætlaði að kaupa allar skuldir Baugs á 5% að nafnvirði. Þjóðin var hel særð eftir hrunið. Þessi Sir minnti mig á líkræningja sem vappar yfir helsærðu hræi. Hann var fyrstur enda ríkastur. Nú eru minni spámenn að sjá kauptækifari í hinni helsærðu þjóð. Maður er farinn að fá  æluna í hálsinn þegar kaupsýslumenn svokallaðir banka að dyrum. Hendum þeim út á meðan þjóðin er að jafna sig.

Kröfurnar of hátt metnar

Enn ein harmsaga af krónuræflinum.

Hér kemur enn eitt dæmi um hvernig spilamennskan gekk fyrir sig og krónuræfillinn var í aðalhlutverki. Þetta er enn ein birtingarmyndin hvernig ástandið var orðið hér í þjóðfélaginu fyrir hrunið. Það virðist sem svo að þetta hafi verið orðin einhverskonar stóriðnaður að spila á og með íslensku krónuna. Háskólarnir útskrifuð menn í hrönnum í fræðum viðskipta og hagfræði,  sem bankarnir tóku til sín á færibandi. Hlutverk þessara mann og kvenna var að koma auga á möguleikanna. Taka stöðu hér og þar, gíra upp og niður. Leiknum er lokið. Þjóðar hrun. Enn er íslenska krónan í aðalhlutverki. Danir hafa áhyggjur á að þeirra króna sé orðin þeim hættuleg vegna smæðar hagkerfis þeirra og huga að því að ganga í ESB. Það er í sjálfum sér ótrúlegt til þess að vita að það séu einhverjir sem trúa því að íslensk króna sé framtíðargjaldmiðill okkar.

Eiríkur Tómasson: Blekktu eigendur bankanna starfsfólk sitt?

Roð-hundar.

Ég var að spila bridge á netinu nú rétt áðan. Ég nennti ekki að spila lengur af því að ég fékk ekkert nema helvítis roð-hunda. En í minni sveit voru það kallaðir roð-hundar ef maður fékk engin spil og gat ekkert sagt. Mér datt þetta í hug í sambandi við þau spil sem stjórnvöld hafa á hendi í dag, eftir efnahagshrunið á íslandi. Við erum að sjá og eigum eftir að sjá birtingamyndirnar víða á næstunni. Ekki er Guðlaugu Þór öfundsverður af sínu hlutverki. Guðlaug Þór er ekki vondur maður og er ekki að ergja Hafnfirðinga af illmennsku. Nei, hann hefur ekkert nema roð-hunda á hendi og litla og enga möguleika til að reka heilbrigðiskerfið svo vel sé og öllum líki.

Ógnar ekki öryggi sjúklinga