Kallinn í kók.

Árið 1998 gerðist sá stórkostlegi atburður að ég varð faðir. Ég eignaðist litla stúlku. Þessi atburður sem er alltaf jafn stórkostlegur hafði ekki gerst síðan  1972, er ég eignaðist son. Þegar maður eldist breytast gildin í umhverfinu og lífinu svolítið. Eitt af því sem fór fyrir brjóstið á mér vorið 1998 var ofuráhugi coka cola company fyrir því að gera þessa litlu dóttir mína af coke neytanda. Ég greip strax í taumana og af pólitískum áhuga var rekinn einarður áróður fyrir því coke færi á bannlista. Enginn skildi drekka coke í fjölskyldunni. Hér er það ég sem ræð en ekki coka cola company. Árið 2000 fæddist önnur stelpa. Stundum er eins og veröldin eigi ofgnótt af hamingju til að deila til mannanna. Til að gera langa sögu stutta þá drekkur enginn í fjölskyldunni coka cola. Það dró ekki úr ákveðni fjölskyldunnar þegar ein frænka dætranna kom til Íslands eftir starfa á Indlandi og sagði frá hvernig Coce vinnur þar á bæ. Hvernig Coke kemur með stóru dælurnar sínar sem þeir koma ofan í jörðina og dæla upp vatninu til að framleiða þennan óþvera. Við þetta þorna heilu landspildurnar upp hjá bændunum í nágrenninu sem eru að reyna að lifa á landinu til matar og framfærslu. Ég er ekki sá eini sem dreg siðferði og græðgistefnu coce cola company í efa.Ég hef heyrt um heilu félögin sem eru sama sinnis og ég. Ég er ótrúlega stoltur af stelpunum mínum þegar þær segja "við drekkum ekki coke".

Í sjálfstæðisflokknum þar sem ég er einn af áhafnarmeðlimum hefur geisað stormur. Ég eins og margir aðrir bíð  eftir að þessi stormur gangi yfir. Þegar ég heyrði útskýringar formanns okkar að þetta hafi bara verið hann Steini í coka að sinna fjáröflun fyrir flokkinn leið mér undarlega. Það er útiloka að lýsa þessari líðan, ekki reiður,ekki sár, ekki glaður. Það var eins og að eitthvað "ekki neitt " heltist yfir mig. Nú er eins og ég sé fullur af "ekki neinu" og læt þessum skrifum því lokið.