Auðlind sem er sameign Norðmanna.

Það mætti leiða hugann að því ef olíu og gasauðlind væri að öllu leiti séreign. Rök séreignarmanna væri að þeir sem vinna í olíu og gasiðnaðinum greiða allir skatta og óbeinar tekjur væru verulegar. Eignarhlutir í Statoil skiptist þannig að Norska ríkið (olíusjóðurinn) á 67% norskir fjárfesta 9,5% síðan eiga aðrir fjárfestar vítt og breitt um jörðina restina. Þarna er blandað saman norsku almenning norskum business mönnum og sjóðum og businessmönnum vítt og breitt um heiminn. Það sem er athyglisverðast í þessu er hversu norskur almenningur hefur sterka eignaraðild að þessari auðlind. Í anda íslenskra stjórnunarhátta hefði verið vel hugsandi að einkavæða þessi verðmæti á svipaðan hátt og íslenski bankar voru einkavæddir. Sjávarauðlindin gæti auðveldlega verið með sama og eða svipað eignarform. Ég hef undanfarin ár reynt að komast inn í þá umræðu að gerð verði sú breyting á sjávarauðlindinn sem gæti verið svipuð og olíu og gasauðlindir eru hjá norðmönnum. Íslenskri sjávarauðlind hefur verið afspyrnulega illa stjórnað á síðustu áratugum. Samt er verið að reyna að sannfæra almenning að þetta fyrirkomulag sem við höfum sé svo gott að það þurfi ekki að ræða máli. Er skrítið að mannflutningajöfnuður, milli Íslands og Noregs sé okkur afskaplega óhagstæður.

Norski olíusjóðurinn óx um 9,6%