Hér eftir borða ég svið í laumi.

Sem upphitun fyrir þorrann ákvað ég að haf eitthvað þjóðlegt í kvöldmatinn. Hvað er þjóðlegra en svið? Eitthvað hefur mér förlast í uppeldi dætra minna hvað þjóðlegan mat varðar. Þegar ég sagði yngri dóttir minni hvað væri í matinn þá spurði hún hvort ég væri að meina haus af kind. Já, en það köllum við svið svaraði ég. Sú eldri þverneitaði að borða þennan mat. Ég sit ekki við borð þar sem er haus af kind. Eins strangur og eg gat sagði ég að auðvita borðum við öll saman. Á meðan hún nartaði í fiskibollu sem var á sérréttaseðli komu athugasemdir á færibandi,  eins og "það sést hvað hún hefur verið sorgmæt þegar hún dó". Ég horfði í mauksoðin augun á skepnunni og sagði usssss. Þetta er gamall og þjóðlegur íslenskur réttur. "Já ég vil ekki búa í landi þar kindahaus er borðaður" sagði stúlkan. Ég verð að játa að ég hef oft borðað með betri list. Næst fer ég einn á Umferðamiðstöðina og fæ mér kjamma.